بیع منابذهبیع مُنابَذَه نوعی داد و ستد عصر جاهلی است و از آن در باب تجارت سخن گفته شده است. ۱ - چگونگی بیع منابذهبیع منابذه بدین گونه بود که هر یک از فروشنده یا خریدار به دیگری می‌گفت: هرگاه من کالا را بر زمین انداختم یا تو آن را افکندی، بیع لازم می‌شود( عقد لازم)، یا آنکه می‌گفت: کالا را به طرف من بینداز یا من کالا را به سوی تو می‌اندازم تا بیع لازم گردد. برخی گفته‌اند: انداختن کالا به سوی خریدار نشانه تعیین کالای فروخته شده بوده است نه لزوم بیع؛ بدین معنا که معامله در مرحله نخست بدون تعیین نوع کالا صورت می‌گرفت، مانند آنکه خریدار، پارچه را بدون تعیین نوع آن از بزاز می‌خرید، سپس فروشنده برای تعیین مبیع (کالای مورد معامله) پارچه‌ای را به طرف خریدار می‌انداخت. ۲ - حکم بیع منابذهبیع منابذه به جهت غرری بودن آن( قاعده غرر)باطل و از جمله معاملاتی است که در روایت معروف نبوی از آن نهی شده است. ۳ - پانویس۴ - منبعفرهنگ فقه مطابق مذهب اهل بیت علیهم السلام ج۲، ص۲۰۰ - ۲۰۱ |